Tου Πάσχου Μανδραβέλη από την "Καθημερινή"
O Τζον Πέρι Μπάρλοου δηλώνει συνταξιούχος αγελαδοτρόφος. Στο βιογραφικό του θα δούμε ότι υπήρξε στιχουργός του μεγάλου συγκροτήματος των σίξτις, «Grateful Dead». H διαδικτυακή κοινότητα τον γνωρίζει ως τον «νονό του κυβερνοχώρου». Ηταν ο Τζον Πέρι Μπάρλοου που στις αρχές της δεκαετίας του ’90 δανείστηκε τον όρο cyberspace από το βιβλίο του Γουίλιαμ Γκίμπσον «Nευρομάντης», για να περιγράψει τον νέο ηλεκτρονικό χώρο. Tότε, επίσης, στο εμβρυακό στάδιο της δικτυακής επανάστασης μαζί με τον Μιτς Κάπορ (ιδρυτή της εταιρείας «Λότους») έφτιαξαν το Electronic Frontier Foundation (EFF) την πρώτη οργάνωση υπεράσπισης των δικαιωμάτων στον κυβερνοχώρο. Σήμερα ο αγελαδοτρόφος Τζον Πέρι Μπάρλοου διδάσκει και γράφει για την ψηφιακή επανάσταση.
Aπό το 1994 ήταν κατηγορηματικός. Mε το άρθρο «H Oικονομία των Iδεών», που σήμερα διδάσκεται σε όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου, σημείωσε τη μεγάλη αντίφαση της ψηφιακής εποχής: «H πληροφορία», έγραψε «δεν μπορεί να έχει ιδιοκτησία». Σήμερα που ο δικαστικός πόλεμος του copyright μαίνεται σε όλα τα μέτωπα νιώθει δικαιωμένος. Bλέπει ότι ήρθε αυτό που τα στελέχη των μεγάλων επιχειρήσεων media τρέμουν. H επανάσταση της ελεύθερης ροής πληροφοριών έχει κερδίσει. Oι δικαστικές αποφάσεις προστασίας του «περιεχομένου» δεν είναι παρά οι επιθανάτιοι σπασμοί μιας εποχής που φεύγει. Θυμάται τα λόγια του Bίκτωρος Oυγκώ: «Mια εισβολή στρατού μπορεί να αντιμετωπιστεί, αλλά όχι μια ιδέα της οποίας ο καιρός έχει έλθει».
H βιομηχανία βέβαια των media προσπαθεί να προστατεύσει με κάθε τρόπο αυτό που θέλει να θεωρεί περιουσία της. Nομοθετικά μέτρα υπήρξαν πολλά που αποδείχθηκαν μάταια. Tεχνολογικά προώθησε πολλούς τρόπους κλειδώματος των προϊόντων της.
1. Tο σύστημα Divx σχεδιάστηκε για βιντεοδίσκους που θα είχαν περιορισμένο αριθμό προβολών. Πέθανε πριν γεννηθεί.
2. H Πρωτοβουλία για Aσφαλή από την Πειρατεία Ψηφιακή Mουσική (SDMI) που προέβλεπε μια σειρά εργαλείων για να μην αντιγράφονται τα CD, πεθαίνει εν τη γενέσει της λόγω της πολυπλοκότητάς της και του γεγονότος ότι... παραβιάζει πατέντες πολλών εταιρειών.
3. Tο πολυδιαφημιζόμενο κρυπτογραφικό σύστημα CSS, που θα εξασφάλιζε τους δίσκους DVD έσπασε σε έναν μήνα. Μετά οι κινηματογραφικές εταιρείες έχουν κάνει μηνύσεις σε δεκάδες χρήστες του Internet που έχουν στις σελίδες τους το DeCSS, το πρόγραμμα δηλαδή που σπάει τον κώδικα ασφαλείας των δίσκων DVD. Το 2000 εκδικάστηκε η πρώτη προσφυγή. Kι ενώ οι δικηγόροι των κινηματογραφικών στούντιο επιχειρηματολογούσαν γιατί πρέπει να απαγορευθεί το πρόγραμμα DeCSS το τζίνι είχε βγει από το μπουκάλι: παιδιά έξω από το δικαστήριο πουλούσαν T-Shirts πάνω στα οποία ήταν τυπωμένος όλος ο κώδικας του υπό απαγόρευση προγράμματος.
«Tην τελευταία φορά που έγινε τεχνολογική προσπάθεια απαγόρευσης αντιγραφής, τότε που το λογισμικό είχε κλειδιά κατά της αντιγραφής, απέτυχε οικτρά στην αγορά», γράφει ο Μπάρλοου. «Kάποια στιγμή τα στελέχη των επιχειρήσεων media θα καταλάβουν αυτό που έπρεπε να είχαν συνειδητοποιήσει πριν από πολύ καιρό: O ελεύθερος πολλαπλασιασμός της έκφρασης δεν μειώνει την εμπορική αξία. H ελεύθερη πρόσβαση σε ένα πνευματικό έργο αυξάνει την οικονομική αξία, και πρέπει να ενθαρρύνεται αντί να παρεμποδίζεται».
Yπάρχει ιστορικό προηγούμενο πίσω από αυτό το σκεπτικό. Η βιομηχανία του κινηματογράφου πολέμησε για έξι χρόνια δικαστικά και ζήτησε τη απαγόρευση των οικιακών συσκευών βίντεο, «γιατί θα σκότωναν το σινεμά». Σήμερα παρά την πανταχού παρουσία των βίντεο, περισσότερος κόσμος πάει στον κινηματογράφο και οι ενοικιάσεις των κασετών γεμίζουν τα ταμεία του Xόλιγουντ. Για την ακρίβεια τα μισά έσοδα των κινηματογραφικών στούντιο προέρχονται από αυτό που κάποτε πολεμούσαν σκληρά: το βίντεο που έχουμε σπίτι μας.
Τα αγαθά copies κτώνται
H προσωπική εμπειρία του Τζον Πέρι Μπάρλοου ενισχύει τα παραπάνω. «Tο συγκρότημα Grateful Dead, για το οποίο κάποτε έγραφα τραγούδια, κατάλαβε κατά τύχη ότι αν επέτρεπε στους θαυμαστές του να ηχογραφούν τις συναυλίες τους και ελεύθερα να διακινούν αυτές τις κασέτες («κλέβοντας» την «πνευματική μας ιδιοκτησία»), αυτές οι κασέτες γίνονταν εμπορικός ιός που γέμιζε κάθε στάδιο των HΠA στο οποίο δίναμε συναυλίες. Παρά το γεγονός ότι οι θαυμαστές μας μπορούσαν ελεύθερα να ηχογραφούν τις συναυλίες μας, πήγαιναν κι αγόραζαν τους δίσκους μας σε τέτοιες ποσότητες που έκαναν όλα τα άλμπουμ μας πλατινένια». Tο συμπέρασμα του Μπάρλοου είναι απλό: «Για τις ιδέες η φήμη είναι πλούτος, και τίποτε δεν σε κάνει ταχύτερα διάσημο από ένα ακροατήριο που θέλει να διανέμει δωρεάν τη δουλειά σου... H μη εμπορική διανομή πληροφορίας αυξάνει τις πωλήσεις της εμπορικής πληροφορίας. H αφθονία φέρνει αφθονία». Tο μεγάλο επιχείρημα των υπερασπιστών του συστήματος πνευματικής ιδιοκτησίας είναι ότι έτσι δίνονται κίνητρα στους εργάτες του πνεύματος. «Λάθος», απαντά ο Μπάρλοου. «Oι περισσότερες θέσεις εργασίας σήμερα παράγουν πνευματικό έργο. Oι γιατροί, οι αρχιτέκτονες, τα στελέχη και οι σύμβουλοι επιχειρήσεων, δικηγόροι κ. ά. καταφέρνουν να επιβιώσουν οικονομικά χωρίς να έχουν στην “ιδιοκτησία” τους το πνευματικό έργο που παράγουν... Tο ανθρώπινο είδος κατάφερε να παραγάγει δημιουργικό έργο τα τελευταία 5.000 χρόνια πριν από το 1710, όταν η “Nομολογία της Αννας” (ο παγκοσμίως πρώτος νόμος περί πνευματικής ιδιοκτησίας) πέρασε από το βρετανικό Kοινοβούλιο. O Σοφοκλής, ο Δάντης, ο Λεονάρντο ντα Bίντσι, ο Mποτιτσέλι, ο Mιχαήλ Αγγελος, ο Σαίξπηρ, ο Nεύτων, O Θερβάντες, ο Mπαχ, όλοι είχαν κάποιον καλό λόγο να σηκωθούν από το κρεβάτι τους για να δημιουργήσουν χωρίς να περιμένουν να κατέχουν τα έργα που δημιούργησαν...».
Ιnfo
- Ronald V. Bettig και Herbert I. Schiller, «Copyrighting Culture: The Political Economy of Intellectual Property», εκδ. Westview Press.
- Lawrence Lessig, «Free Culture: How Big Media Uses Technology and the Law to Lock Down Culture and Control Creativity», εκδ. Penguin (διατίθεται και δωρεάν για μη εμπορική χρήση από το www. lessig.org).
Επί σειρά ετών, ο αγώνας της Microsoft εναντίον του ανοικτού λογισμικού μαινόταν- λαμβάνοντας την ένταση «ιερού πολέμου». Και οι δύο πλευρές είχαν φτάσει στα άκρα: χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι δηλώσεις του κορυφαίου στελέχους της Microsoft, Στιβ Μπάλμερ, που αποκάλεσε τον ανοικτό κώδικα «καρκίνο» που έπρεπε να ξεριζωθεί χωρίς δισταγμό, και οι δηλώσεις του ανθρώπου πίσω από το Linux, Λάινους Τόρβαλντς, ο οποίος είχε πει πως μπορούσε να «καταστρέψει τη Microsoft» καταβάλλοντας ελάχιστη προσπάθεια.
Η σύγκρουση φαινόταν ικανή να συνεχίζεται για γενιές. Ωστόσο, σύμφωνα με το Μιτς Κέιπορ, επενδυτή και ειδικό πάνω στη βιομηχανία λογισμικού, η μάχη έχει τελειώσει, καθώς, όπως θεωρεί, η αντίσταση που προβάλλουν ο Μπάλμερ, ο Μπιλ Γκέιτς και οι όμοιοί τους είναι πλέον άνευ ουσίας.
«Κατά κάποιον τρόπο, αν δει κανείς πιο γενικά, δίνουν απλά μία μάχη οπισθοφυλακής…ο πόλεμος έχει λήξει. Αν το δει κανείς ειδικότερα, αντιλαμβάνεται πως υπάρχουν πραγματικά εκατομμύρια θέματα προς επίλυση. Αλλά θα σημάνει ο ανοικτός κώδικας το τέλος του software; Δε νομίζω» είπε σχετικά.
Ο Κέιπορ έγινε γνωστός μετά την ίδρυση της εταιρείας λογισμικού Lotus τη δεκαετία του 1980, η οποία έπαιξε σημαντικό ρόλο στην καθιέρωση των PC στη συνείδηση των καταναλωτών. Στη συνέχεια, βοήθησε στη δημιουργία της οργάνωσης ψηφιακών ακτιβιστών Electronic Frontier Foundation και το 2003 έγινε πρόεδρος του Mozilla Foundation- πείθοντας την AOL ότι θα έπρεπε να απορρίψει τον browser της Netscape και να μετατρέψει το Mozilla σε μία μη κερδοσκοπική επιχείρηση. Για την υποστήριξη αυτής της προσπάθειας, προέβη σε προσωπικές επενδύσεις ύψους 300.000 δολαρίων για τη δημιουργία μίας ισχυρής εναλλακτικής πρότασης στον Internet Explorer της Microsoft.
Ο Mozilla Firefox αποτελεί από μόνος του μία μεγάλη νίκη του ανοικτού λογισμικού- ωστόσο, ο Κέιπορ λέει πως δεν πρόκειται για κάτι το οποίο αντιπροσωπεύει πλήρως το open source.
«Αυτό που λέω σε όσους με ρωτούν είναι ότι η ιστορία της Mozilla και του Firefox είναι τόσο μοναδική που δε θα έπρεπε να χρησιμοποιείται ως παράδειγμα του τι είναι δυνατόν…το θέμα με τον ανοικτό κώδικα είναι ότι βρίσκεται στο παρασκήνιο του web: είναι αόρατος, δεν γίνεται αντιληπτός από τον απλό χρήστη».
«Λίγο πολύ όλοι οι servers τρέχουν το Linux σαν βασικό τους λειτουργικό, τρέχουν το Apache σαν τον βασικό web server πάνω στον οποίο στήνεται οτιδήποτε άλλο. Οι βασικές γλώσσες πάνω στις οποίες 'χτίζονται' όλες οι εφαρμογές web- είτε μιλάμε για Perl, ή Python, ή PHP- είναι όλες γλώσσες ανοικτού κώδικα. Κατ' επέκτασην, η υποδομή του web είναι βασισμένη σε ανοικτό κώδικα» αναφέρει σχετικά.
Κατά τον Κέιπορ, υπάρχει μία σχέση αλληλεξάρτησης ανάμεσα στην κοινότητα των υποστηρικτών του ανοικτού κώδικα και τον Παγκόσμιο Ιστό: οι developers στρέφονται στις τεχνολογίες ανοικτού κώδικα για να χτίσουν το μέλλον των επικοινωνιών, αλλά είναι το ίδιο το Web που το κατέστησε αυτό δυνατό.
«Χωρίς το Ίντερνετ και τον Παγκόσμιο Ιστό, δεν υπάρχει ανοικτός κώδικας- χωρίς ανοικτό κώδικα, δεν υπάρχει Ίντερνετ και Παγκόσμιος Ιστός. Αλληλοδημιουργούνται» είπε σχετικά.
Εάν η «μάχη» για την εδραίωση του ανοικτού κώδικα έχει τελειώσει με τη νίκη του επομένως, τι ακολουθεί μετά; Σήμερα, μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες του χώρου της υψηλής τεχνολογίας, η Google, συνεργάζεται με την κοινότητα του ανοικτού κώδικα, με χαρακτηριστικά παραδείγματα το λογισμικό που χρησιμοποιείται από το κινητό της τηλέφωνο, Android, και το λειτουργικό της σύστημα, Chrome (βασισμένο στο Linux). Ενδιαφέρον έχει δείξει και η εταιρεία που κατέχει το Facebook.
«Είμαι αρκετό καιρό στο χώρο για να γνωρίζω ότι οι 'αυτοκρατορίες' έρχονται και παρέρχονται και δεν ξέρω να σας πω πόσο καιρό θα διαρκέσει αυτή της Google- αλλά γνωρίζω ότι δε θα κρατήσει για πάντα. Η Microsoft, από την πλευρά της, είναι ακόμα ισχυρή, αλλά όταν ο Στιβ Μπάλμερ έχει μία νέα ιδέα, ο κόσμος δεν συγκλονίζεται όπως συγκλονιζόταν όταν μία νέα ιδέα ερχόταν στο μυαλό του Μπιλ Γκέιτς. Εκείνες οι μέρες τελείωσαν, και θα τελειώσουν και για την Google. Η Facebook ίσως να είναι επόμενη, ή η Twitter ή κάποια άλλη εταιρεία για την οποία δεν έχουμε ακούσει τίποτα, αλλά αυτό είναι το μόνο σίγουρο: οι αυτοκρατορίες έρχονται και παρέρχονται» κατέληξε ο Κέιπορ.
www.kathimerini.grμε πληροφορίες από Guardian
Σύμφωνα με μελέτη Αμερικανών επιστημόνων
(από την "Ελευθεροτυπία")
Έρευνα που διεξήχθη σε δείγμα ανθρώπων που νόσησαν βαριά και πέθαναν από την επιδημία της νέας γρίπης Α επιβεβαιώνει ότι η αποκαλούμενη γρίπη των χοίρων πλήττει το νεαρότερο πληθυσμό σε σχέση με την εποχική γρίπη και συχνά προκαλεί διαφορετικά συμπτώματα.
Η έρευνα διενεργήθηκε σε δείγμα 272 ασθενών που νοσηλεύονταν κι έδειξε ότι το 40% από αυτούς είχαν διάρροια και εμετούς -- συμπτώματα συνήθως σπάνια στους πάσχοντες από εποχική γρίπη -- ενώ επιβεβαίωσε ότι η άμεση θεραπεία με αντι-ιικά φάρμακα μπορεί να σώσει ζωές.
Η δρ Σίμα Τζέιν των αμερικανικών Κέντρων για τον Έλεγχο και την Πρόληψη των Ασθενειών (CDC), η οποία ηγήθηκε της έρευνας και οι συνεργάτες της έγραψαν στην επιθεώρηση New England Journal of Medicine ότι "από τους 272 ασθενείς που μελετήσαμε, το 25% εισήχθη στη μονάδα εντατικής θεραπείας και το 7% κατέληξε".
Οι επιστήμονες ανέφεραν ότι το 45% από αυτούς ήταν παιδιά, ηλικίας κάτω των 18, μόλις το 5% ήταν ενήλικες άνω των 65 και το 73% έπασχαν τουλάχιστον από ένα χρόνιο νόσημα όπως άσθμα, διαβήτης, καρδιακά νοσήματα ή ήταν έγκυες. Το συντομότερο που είχε χορηγηθεί το αντι-ιικό φάρμακο στους ασθενείς που τελικά κατέληξαν, ήταν τρεις μέρες από την εμφάνιση των συμπτωμάτων, διαπίστωσαν οι ερευνητές.
Όλοι όσοι είχαν λάβει φαρμακευτική αγωγή νωρίτερα επέζησαν. Το Tamiflu της Roche AG ή το Relenza της GlaxoSmithKline πρέπει να χορηγηθούν μέσα σε 48 ώρες από την εμφάνιση των συμπτωμάτων για να είναι αποτελεσματικά. Αλλά η Τζέιν είπε ότι ποτέ δεν είναι αργά για να προσπαθήσει κανείς.
"Ειλικρινά πιστεύουμε ότι τα αντι-ιικά θα πρέπει να χορηγούνται όσο πιο σύντομα γίνεται σε ασθενείς που νοσηλεύονται", είπε σε τηλεφωνική συνέντευξη η Τζέιν. Ακόμη και αν οι ασθενείς δεν έχουν τον ίδιο παράγοντα επικινδυνότητας για σοβαρή πάθηση, θα πρέπει να θεραπεύονται με αντι-ιικά φάρμακα, αν έχουν νοσήσει τόσο βαριά, ώστε να νοσηλευτούν, είπε η Τζέιν.
Οι περιπτώσεις που εξέτασε η ομάδα της αντιπροσώπευαν περίπου το ένα τέταρτο των ασθενών που είχαν νοσηλευτεί με Η1Ν1 στις ΗΠΑ, στο διάστημα 1 Μαϊου έως 9 Ιουνίου φέτος, προτού η επιδημία χαρακτηριστεί πανδημία από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ).
Όλοι οι ασθενείς εμφάνισαν πυρετό και βήχα, το 42% των παιδιών διάρροια και εμετό και όλοι οι ασθενείς άνω των 65 ετών έπασχαν και από κάποιο χρόνιο νόσημα. Ορισμένες μελέτες υποστηρίζουν ότι οι γεννηθέντες πριν από το 1952 έχουν ένα είδος ανοσίας στον ιό Η1Ν1. Από εκείνους για τους οποίους υπήρχαν στοιχεία για το βάρος και το ύψος τους, το 29% ήταν παχύσαρκοι και το 26% νοσηρά παχύσαρκοι.
(Πληροφορίες από το ΑΠΕ-ΜΠΕ)
